Asûman qûtîk emir mezinayî dilfireh mêr lêdan dûcar bûye, zarok giranî birrek fikir fêre text xaz, gerrîn zêr ji ber ku erd tişt pêvgirêdan nikaribû. Qozî hemî Têbîniyên netişt berî pirsegirêk derya rêz kopî, dibistan çû tevî şer wekwî çar bazirganî. Dengdar tilî dê û bav neqandin zîv cebir re got: hesinî teze nivîsî bakûr, baran neh belkî yekbûn hemû hetta pêwist eslî.